Daripada 139 negara yang bersetuju mengenai cukai minimum global baharu pada Khamis, mengenai pembaharuan cukai antarabangsa, 9 hilang. Antaranya, tiga adalah ahli Kesatuan Eropah (Ireland, Hungary, Estonia), dua negara Afrika (Kenya, Nigeria) dan dua terkenal sebagai tempat perlindungan cukai (Barbados-Saint-Vincent dan Grenadines). Tambah Peru, yang menahan diri daripada menandatangani kerana kekurangan kerajaan, dan Sri Lanka.
Tetapi apa yang menarik perhatian pakar kami ialah ketiadaan Ireland yang kadar cukainya - 12,5% dipaparkan tetapi pada hakikatnya lebih hampir kepada 2 hingga 3% - telah membuat kekayaan dengan menarik keuntungan berbilion dolar daripada syarikat-syarikat Amerika. Kerajaan Ireland telah lama menentang reformasi sedemikian. Mengikut pengiraan beliau, penciptaan kadar cukai korporat minimum akan mengakibatkan kehilangan hasil cukai sebanyak €2-2,4 bilion kepada belanjawan Ireland, atau satu perlima daripada jumlah hasil cukai korporat.
Estonia dan Hungary pula merupakan negara Eropah Timur terakhir yang menentang. Dalam era pasca-Soviet, negara-negara ini secara amnya memulakan strategi yang bertujuan, melalui percukaian berfaedah, untuk menarik pelaburan daripada syarikat yang memerlukan tenaga buruh dengan nilai tambah yang rendah. Oleh itu, Hungary mempunyai kadar cukai nominal sebanyak 9,5%. Estonia, sebaliknya, mengecualikan keuntungan yang tidak diagihkan daripada semua cukai, jika tidak, kadar 20% digunakan. "Negara-negara ini keberatan untuk memecahkan model pembangunan mereka," kata sumber yang mengetahui perkara itu. Dalam rundingan itu, Estonia telah menuntut kemungkinan untuk tidak mengenakan cukai keuntungan yang tidak diagihkan untuk tempoh 4 tahun. Mereka telah bertemu dengan pengakhiran ketidakbolehterimaan.
Barbados-St. Vincent dan Grenadines adalah dua negara terakhir dengan cukai yang sangat rendah untuk berpaling tadah. Mereka berisiko mendapati diri mereka terpencil kerana bukan sahaja semua ekonomi utama telah ditandatangani, tetapi juga banyak tempat perlindungan cukai yang bereputasi seperti Bermuda, Kepulauan Cayman dan Kepulauan British Virgin. Nigeria dan Kenya pula merupakan ahli G24 yang mewakili kepentingan negara membangun.
Mereka mengkritik hakikat bahawa tonggak 1 pembaharuan mengenai pengagihan hak untuk mencukai lebihan keuntungan syarikat multinasional hanya melibatkan seratus syarikat. Mereka mahu menambah bilangan. Perjanjian itu membayangkannya, bagaimanapun, tetapi di kaki langit yang jauh. Dalam masa 7 tahun, klausa semakan boleh memungkinkan untuk menurunkan ambang pusing ganti seluruh dunia syarikat berkenaan kepada 10 bilion dolar, berbanding 20 bilion hari ini.
